Znieczulenie pacjentów zbyt chorych żeby ich znieczulać Suchorzewski

Niniejszy podręcznik jest wyjątkowy, co sugeruje już jego intrygujący tytuł. W odróżnieniu od innych publikacji z zakresu anestezjologii, skoncentrowano się w nim na zagadnieniach związanych ze znieczuleniem pacjentów obciążonych licznymi schorzeniami, którzy wymagają zabiegu operacyjnego i znieczulenia. Chorzy ci niejednokrotnie stanowią duże wyzwanie dla anestezjologa, zwłaszcza gdy zabieg odbywa się w trybie natychmiastowym lub pilnym. Redaktorzy prezentowanej publikacji wybrali potencjalnie groźne dla pacjenta stany kliniczne, towarzyszące jego ,,chorobie chirurgicznej”. Przedstawili ich patologię, której zrozumienie jest niezbędne do wyboru optymalnego postępowania z pacjentem w okresie okołooperacyjnym. Szczegółowo omówiony problem znieczulania pacjentów z licznymi schorzeniami. Omówione stany kliniczne, stanowiące potencjalne zagrożenie dla pacjentów.

Spis treści:

 Słowo wstępne

Przedmowa

Przedmowa do wydania I polskiego

Problemy anestezjologiczne u chorych ze stwierdzoną niewydolnością naczyń mózgowych

W rozdziale omówiono zagadnienia związane z okołooperacyjnym postępowaniem u pacjentów z różnymi malformacjami naczyń mózgowych i potencjalnym ryzykiem powikłań krwotocznych oraz chorobami naczyń mózgowych, w tym zwężającymi ich światło, stwarzającymi ryzyko niedokrwienia. Położono nacisk na strategie postępowania w okresie okołooperacyjnym, zapobiegające powikłaniom i minimalizujące ich następstwa. Zwrócono uwagę, że planowanie postępowania śród- i okołooperacyjnego musi uwzględniać cele interwencji terapeutycznej i przewidywane potencjalne problemy.

Pacjent septyczny na sali operacyjnej

Chory septyczny stanowi wyzwanie dla anestezjologa. W przeciwieństwie do większości pacjentów operowanych w trybie planowym, u których znieczulenie i zabieg operacyjny zaburzają jedynie procesy fizjologiczne, u chorych z ciężką sepsą nakładają się one na istniejące już wcześniej poważne zaburzenia ogólnoustrojowe. Decyzja o wykonaniu operacji jest zwykle wymuszona pilną lub natychmiastową potrzebą rozwiązania naglącego problemu chirurgicznego i musi być wyważona w stosunku do ryzyka powikłań i śmiertelności wynikających z samej procedury. Przygotowanie do zabiegu pacjenta z sepsą na oddziale intensywnej terapii (OIT) może być pomocne w prowadzeniu znieczulenia. Jednak dynamika zmian stanu chorego podczas operacji wymusza agresywne postępowanie terapeutyczne, które może, ale nie musi, być poparte wynikami długoterminowymi w intensywnej terapii. Anestezjolog musi skupić się na przeprowadzeniu chorego przez zabieg, odsuwając na dalszy plan rozważania dotyczące odległych wyników.

Znieczulenie chorych wymagających zaawansowanych technik wspomagania oddechu

Pacjent w stanie krytycznym, który wymaga znieczulenia, stanowi problem dla anestezjologa. Poza potencjalną niestabilnością hemodynamiczną i koagulopatią często występuje u niego ciężka niewydolność oddechowa. Właściwe postępowanie z chorym wymagającym zaawansowanych metod wspomagania oddechu wymaga x Spis treści zrozumienia patofizjologii niewydolności oddechowej oraz wpływu mechanicznej wentylacji na organizm, a także wiedzy dotyczącej metod wentylacji, dostępnych na oddziale intensywnej terapii (OIT). W rozdziale przedstawiono podstawowe definicje hipoksji i różne stany do niej prowadzące, omówiono podstawy mechanicznej wentylacji i jej rodzaje stosowane na OIT oraz podano rekomendacje dotyczące postępowania na sali operacyjnej z chorym z ciężką niewydolnością oddechową.

Problemy anestezjologiczne u chorych z niewydolnością nerek

Anestezjolodzy mają często do czynienia z pacjentami z niewydolnością nerek. Wskazaniami do przeprowadzenia operacji mogą być niewielkie zabiegi, jak na przykład operacje przepuklin czy wykonywanie przetoki tętniczo-żylnej do hemodializy, ale również duże operacje brzuszne lub kardiochirurgiczne. Chorzy w cięż- kim stanie ogólnym, będący na stole operacyjnym, mogą mieć ostre uszkodzenie nerek. Anestezjolog musi więc znać postacie kliniczne niewydolności nerek i zastosować odpowiednie znieczulenie. Monitorowanie hemodynamiczne i płynoterapia mogą być wyzwaniem w tej grupie chorych, a różne zaburzenia metaboliczne wymagają od anestezjologa umiejętności wyrównywania ich w tym ostrym stanie.

Znieczulenie chorego z ostrym zespołem wieńcowym

W rozdziale zawarto przegląd aktualnego stanu wiedzy z dziedziny patofizjologii, diagnostyki i leczenia ostrych zespołów wieńcowych w okresie około- i pooperacyjnym. Podkreślono w nim znaczenie niektórych aspektów dotyczących postępowania anestezjologicznego u pacjentów z ostrą niewydolnością wieńcową. W rozdziale omówiono też okołooperacyjne sposoby postępowania u pacjentów z tym zespołem, główne wytyczne postępowania wraz z uzasadnieniem ich zastosowania.

Postępowanie anestezjologiczne u pacjentów z zaawansowaną chorobą zastawek serca operowanych z powodów niekardiochirurgicznych

Wzrastająca liczba pacjentów z chorobami zastawek serca może stanowić duże wyzwanie dla anestezjologów. W rozdziale skupiono się na pacjentach z zaawansowaną chorobą zastawek lewej części serca operowanych z innych przyczyn niż kardiochirurgiczne. W rozdziale omówiono patofizjologię zwężenia i niedomykalności zastawek aortalnej i mitralnej, sposób znieczulenia, jak również przedstawiono optymalne zasady postępowania okołooperacyjnego.

Postępowanie śródoperacyjne u chorych z tamponadą serca

Postępowanie anestezjologiczne u chorych z tamponadą serca musi uwzględniać nie tylko ryzyko związane z samą tamponadą, lecz także z jej następstwami. W rozdziale opisano etiologię, patofizjologię, objawy kliniczne i postępowanie anestezjologiczne u chorego z tamponadą serca ze zwróceniem uwagi na okres śródoperacyjny i zabieg odbarczenia serca.

Problemy anestezjologiczne u chorych po urazach, wymagających interwencji chirurgicznej: Pacjent zbyt chory, żeby go znieczulić

Urazy są trzecią przyczyną zgonów w USA. Natychmiastowe i właściwe postępowanie anestezjologiczne po urazach może poprawić końcowy wynik leczenia chorego po urazie. Rozpoznanie uszkodzeń mózgu, mięśnia sercowego, płuc, wątroby i miednicy, które są przyczyną wysokiej śmiertelności, ma kluczowe znaczenie dla opracowania strategii postępowania. Obejmuje ona kontrolowaną resuscytację płynową do czasu zaopatrzenia chirurgicznego miejsca krwawienia, wczesne uzupełnianie czynników krzepnięcia z jednoczesnym przetaczaniem koncentratu krwinek czerwonych i stosowaniem terapii adjuwantowej, jak rekombinowany czynnik VIIa. W rozdziale omówiono powyższe kierunki postępowania, ostatnie doniesienia dotyczące leczenia chorych po urazach, a także dokonano przeglądu współtowarzyszących stanów klinicznych, które mogą mieć wpływ na śmiertelność.

Pacjenci pod wpływem substancji toksycznych

W zatruciach wywołanych przez trucizny lub leki obraz kliniczny jest zróżnicowany i często mogą wystąpić trudności diagnostyczne. Powszechnie spotykane stany kliniczne wywołane działaniem leków/toksyn są klasyfikowane w siedmiu kategoriach w zależności od mechanizmów uszkodzenia narządów. W rozdziale omówiono stany patologiczne wywołane przez leki lub środki toksyczne oraz możliwości leczenia tych stanów.

 Jak postępować w okresie okołooperacyjnym z chorymi z zaburzeniami endokrynnymi?

Pacjenci z chorobami endokrynologicznymi są często spotykani na sali operacyjnej. Chociaż większość chorych jest leczona przewlekle, to wielu z nich może demonstrować ostre zaburzenia w okresie okołooperacyjnym. Nierozpoznanie ich może mieć negatywny wpływ na okołooperacyjną zachorowalność i śmiertelność. W rozdziale omówiono 4 najczęściej występujące choroby endokrynologiczne, jak cukrzyca, nadczynność i niedoczynność tarczycy oraz niewydolność kory nadnerczy. Omówiono również postępowanie anestezjologiczne w operacjach guza chromochłonnego nadnerczy.

Znieczulenie chorego ze zwężeniem tchawicy

Zwężenie tchawicy może pojawić się jako następstwo urazu, guza, infekcji, chorób zapalnych, a także może powstać z przyczyn jatrogennych. W celu zrozumienia następstw tego uszkodzenia niezbędna jest podstawowa znajomość praw fizycznych dotyczących przepływu powietrza. Pacjenci ze zwężeniem tchawicy wymagają przed znieczuleniem wielu badań, w tym testów czynnościowych płuc i badań radiologicznych. Leczenie uszkodzeń tchawicy jest wielodyscyplinarne i wymaga udziału pneumonologów, anestezjologów i chirurgów.

Skorowidz